Hoogste tijd voor wat ISM, lezers. Maar: wat ism? En wie ism? Om met wie ism te beginnen: ze zijn Jeremy Fetzer en Spencer Cullum. Ooit begonnen in de begeleidingsband van Caitlin Rose maar inmiddels alweer een paar jaar op eigen benen. De een speelt gitaar, de ander pedal steel. Met z'n tweeën zijn ze hun eigen begeleidingsband. Ze noemen zich Steelism: instrumentalisten met een voorkeur voor country, jazz, swing, r&b, James Bond en Ennio Morricone. Op hun eerste plaat, 615 to Fame - opgenomen in de befaamde Fame studios terwijl ze op huisnummer 615 logeerden - speelden ze louter instrumentals.

Wat ism? Nou, de nieuwe plaat dus, de tweede van de heren. ISM. Nog steeds tjokvol instrumentals. Maar dit keer hebben ze bijzondere vocale bijstand. Van vrienden die zo nu en dan wel een fijne begeleidingsband kunnen gebruiken. Nu is het v.v. en horen we Ruby Amanfo, Tristen, Jessie Baylin en de in deze kringen niet onbekende Andrew Combs.

Het resultaat mag er zijn. Een soundtrack vol prijsnummers waarmee het smakelijk popcorn eten is. Neem bijvoorbeeld de openingstrack, 'Anthem'. Het themanummer van de plaat, zo je wilt. Tarantino meets Morricone. Het begint met een fijn stuk klassieke pianomuziek, dan een licht huiveringwekkend setje violen. Daverende drums. Een lekker jengelend twanggitaartje. Het strijkorkest. Pedalsteel. En dat zijn dan nog maar de eerste drie minuten.

Zo dendert de plaat door. Je zit net midden in je dagelijkse Netflix binge als er plotseling wordt aangebeld. Daar is Brian Eno. Geen idee wat ie daar moet maar je krijgt er dorst van en je gaat op jacht naar een glas water. Er is nog net tijd voor een potje Roulette. Dat zou een gezelschapspel moeten zijn maar het duurt niet lang of je zit er in je eentje te spelen. Dus is het alweer de hoogste tijd om je hielen te schudden.

Eindoordeel: is dit 'em? Ja, dit Ism. Prachtplaat.

Ton Ensing